Mijn mediumschap is te herkennen in mijn schilderijen. Als ik begin weet ik niet wat het wordt.  Als het schilderij af is komt er spontaan uitleg langs. Dit komt in de vorm van een boek of artikel in een tijdschrift.
Ik zit nooit zonder inspiratie want de creatieve bron is oneindig. Spelenderwijs ben ik mij ervan bewust geworden dat ik intuïtief schilder, maar ook geleid word. Door mijn lijntje met boven weet ik waar symbolen voor staan en kan ik dit goed uitleggen. Dit wil ik graag aan iedereen mee geven en leren. Ik heb een mooi systeem bedacht dat ik zelf gebruik en graag met jullie wil delen in een workshop.

Leer over jezelf

Je krijgt al schilderend de kans om wat over jezelf te leren. Schilderen op muziek brengt jezelf dichterbij je gevoel en maakt je bewust van de verbinding met je hogere zelf. Al schilderend leer je  de impulsen van je intuïtie te vertrouwen. Ik begeleid je hierbij op technisch niveau maar ook op spiritueel niveau. Je neemt dan een prachtig authentiek schilderij van jezelf mee naar huis en tips om deze vorm van naar jezelf luisteren te gebruiken in je huidige leven. Het leven is een goddelijke creatie vanuit de vrije wil van jouw zijn.

Wil je een persoonlijk schilderij van mij dan kan dat ook.

Je kiest de grootte van het doek en twee kleuren. Wit en bruin gebruik ik sowieso, die symboliseren aarde en licht. Ik zelf voeg dan nog intuïtief een kleur toe. Ik schilder onder begeleiding van muziek. Voor een persoonlijk schilderij wil ik dan ook de favoriete muziek van de persoon waar het schilderij voor is  horen. Zodat ik in die sfeer van muziek het schilderij kan ontwikkelen.

Bijbels tafereel

Ik zat op de bank en kreeg een ontzettende behoefte om te tekenen.
Ik pakte mijn blocnote en gekleurde krijtjes. Uit het niets begon mijn hand te tekenen. Ik keek gewoon naar wat er ontstond op het papier. Mensen die praten, oude vrouwtjes die een man dragen. Nu schrok ik en zei verbaasd. “Jezus Christus, dat lijkt Jezus Christus wel”. Ik ging door er ontstond een geboorte bij het kampvuur. Op het eind tekende ik een man met een tulband op zijn hoofd. Nu schrok ik weer want hij gooide de Thora in het vuur. Had ik iets kwaadaardigs getekend?

Ik ging naar de bibliotheek. Dit keer voor mijn zoon Jesse die een spreekbeurt had. Ik liep over de kinderafdeling, er stak een boekje uit het rek. Ik trok het eruit en las dat het over het Jodendom ging. Ik sloeg het open en las op de eerste pagina die ik zag, als de Thora geconsumeerd is dan wordt hij verbrand, zo gaat het woord des Gods weer terug naar de schepper. Ik voelde een last van mijn schouders glijden. Ik had mijn antwoord gekregen. Het was goed.

Engel Zadkiël

Ik had de drie doeken bij elkaar gelegd en begon er lijnen over heen te trekken.
Op een afstand met begeleiding van muziek keek ik wat ik er in zag en benadrukte dat met verf. Ik haalde eigenlijk het verhaal naar voren dat er al in zat. En daar verschenen engelen en een witte wolf en een nummer negen. Een man met vleugels achter zijn oren en  vissen. Ik wist niet wat ik daarvan moest denken.

Op een dag ging ik naar de bibliotheek. Ik loop langs de afdeling spiritualiteit en er valt een boekje op de grond. Het ging over engelen. Ik bladerde het door en mijn mond viel open. Daar stonden mijn antwoorden. Engel Gabriël kleedt zich in paars of blauw en heeft wit haar. Zijn bescherm dier is de witte wolf en zijn nummer is negen. Verder vond ik de Engel Zadkiël waar ik nog nooit van gehoord had. Beschermheer van de jacht en visvangst. Houdt ook van gokken.

Zijn dier is de walvis of de olifant. Hij heeft kleine vleugeltjes achter zijn oren, schouders en hielen. Daar stond mijn verhaal wat ik als onwetende al geschilderd had.

Indiaan groet ondergaande zon

Ik heb twee doeken naast elkaar liggen. Ik begin met spuiten van verf en bewerk dit met mijn handen en spateltjes. Op de achtergrond indianen muziek.
Ik zie er indianen in. Ik begin met de kwast met het uitwerken van het schilderij. Ik ga  helemaal op in de muziek en het schilderen. Mijn hand gaat onverwachts naar rechts en plaatst verf waar ik niet aan het werk ben. Ik laat het zitten en ga verder. Ik ben bijna drie weken bezig en heb er dan genoeg van. Ik zet het schilderij op afstand om het te bekijken. Ik schrik. Ik zie dingen die ik niet geschilderd heb, in ieder geval niet bewust. Ik zie een brug, een aap, dieren, mensen en boven in de wolken paarden. Ik ben stom van verbazing. Ik weet niet wat ik zie.
Dit schilderij hangt bij mij thuis en zal ik nooit verkopen. Want dit schilderij liet mij zien dat ik geleid werd. Ik heb dit schilderij laten zien aan een achterkleinkind van Sitting Bull, (het voormalige opperhoofd van de La Dakota indianen). Zij was hier in Nederland om workshops te geven. Zij vertelde mij dat ik de drie werelden van de indianen had geschilderd. De onderwereld, de bestaande wereld en de bovenwereld.
Bijzonder. Ik heb altijd wat met indianen gehad en weet ook via een regressie dat ik een vorig leven heb gehad bij een indiaanse stam.
Dit schilderij heeft mij bewust gemaakt dat ik medium ben.

Paas schilderij

Vlak voor Paas ging ik bij een vriendin schilderen. Ik begon met een paletmesje rode en witte verf op het doek te smeren. Ik zag er weer van alles in en haalde het naar voren met mijn kwast. Het lammetje in het water werd prachtig wit, maar het andere lammetje wat ik ook deed en hoeveel keer ik wit op mijn kwast deed werd steeds smeriger en zelfs bebloed. Ik heb het maar zo gelaten. Het zal wel zo moeten zijn. Een week voor Pasen ontving ik de internet krant “Stichting Olivijn” van Peter den Haring. Daar het voor Pasen was stond er een verhaal in over het Jodendom en de herkomst van het woord zondebokje.  Het verhaal gaat als volgt. Rond Pasen namen de nomaden twee bokjes. Één bokje werd bespuugd, begooid met vuil, stenen en modder, het werd vervloekt. De zonde van de mens werd op dat bokje overgedragen en werd  de woestijn in gestuurd. Het andere bokje was mooi schoon en werd geofferd aan God. Daar was weer mijn antwoord. Het was me nu duidelijk waarom ik dat lammetje niet witter kreeg.

Vuurdansers

  

Ik werkte al een tijd aan dit schilderij . Ook deze keer was ik met lijnen trekken begonnen. Ik haalde er een indiaan en twee vrouwen uit. De indiaan wilde maar niet worden wat ik wilde. Ik wilde hem een brede kaak geven, maar dat ging gewoon weg niet. Het schilderij heeft maanden in mijn kamer gehangen want ik wist niet wat ik ermee moest. Mijn moeder vond dat mijn  geschilderde poema op een konijn leek. Voor mij moest het een poema worden want die hadden wat met indianen te maken, toch? En dat lukte ook maar niet. Één ding wist ik wel, ik zou het gras in vuur veranderen.
Ik werd uitgenodigd door een vriendin. Zij is ook medium. We zaten ‘s avonds bij een lekkere kop thee te kletsen. Toen vertelde zij mij dat ze zo’n vreemde droom had gehad. Ze droomde dat ze een sjamaan was en dat ze met twee vrouwen van dorp tot dorp reisde. Ze waren vuurdansers. Ze zei: die sjamaan zag er helemaal niet uit als een indiaan . Hij was klein, tenger had een smal gezicht en blauwe ogen. Onderhand stonden de haren op mijn arm overeind. Ze sloot het verhaal af door te vragen aan mij:” weet je wat mijn totemdier is?” Nou…………..”Haas”. Ik zei tegen haar: jouw droom hangt bij mij thuis. Toen ik thuis kwam heb ik het schilderij meteen de volgende dag afgemaakt. Het ging vanzelf, alles viel op zijn plek.